Abdullah Bey ve Emine Hanım Muhammed'i bağırlarına basmışlar ve ona iyice alışmışlardır. Muhammed dememişler hep Ahmet olarak çağırmışlar, kendi okullarında okutmaya başlamışlardır.
Ahmet çok zeki olup hızla Türkçe öğrenmiş, anne ve babası da Arapçayı adam akıllı ilerletmişlerdir. Artık evde hem Türkçe hem de Arapça konuşulmaktadır.
Ahmet babasına:
"Baba siz öyle ne yapıyorsunuz" deyince
Babası Ahmet'e dönmüş ve:
"Oğlum bu zikirdir.Biz de annenle birlikte yetim büyüdük.Bir Nakşibendi dergahı evimizdi.Orada öğrettiler bana bunu. Bu bizi yaratanı anmaktır evladım" demiş.
Ahmet:
"Orada mı öğretmen oldunuz" diye sormuş.Babası:
"Hayır evladım.Okul çağına gelince bizi okula verdiler.Ayrı okullarda okuduk.Hani seni bize getiren Hoca vardı ya işte o Hoca Efendinin arkadaşlarının okullarında."
Ahmet:
"Evet bildim.Beni kara kayaların üstünden indiren amca"
Babası:
"Ne kara kayası oğlum.Sahi Hoca Efendi seni nasıl buldu?"
Ahmet:
"Ben o kara kayaların üzerinde uyuyordum.İki amca beni uyardı ve aşağıda bekleyen Hoca Amcaya gönderdi.O da alıp size getirdi."
Baba gülümseyerek:
"Halley diyorsun yani peki tamam" der.
MEDİNE'DE İKİNCİ YIL
İki yıl geçmiştir.
Ahmet artık hem Türkçe, hem de Arapça okuma yazmayı öğrenmiş ve süper zekalı bir çocuk olduğunu anne babasına ispat etmiştir.
Emine Hanım Abdullah Beye:
"İzin alsan da bir Yemen'e gitsek, Ahmet'imi özledim" der.
Abdullah Bey:
"Olur hanım. Müdürle konuşurum, ben de özledim" derken saate bakar:
"Gelirken Ahmeti de alırım" der çıkar gider.
İKİ GÜN SONRA
Yemen'de Ahmet'in mezarı başındadırlar.Okurlar dua ederler. Çocukları Ahmet'i tanıyan Müdürün de vefat ettiğini öğrenince şok olurlar. Artık sırlarını bilen de kalmamıştır.
Eski okullarından ayrılmadan Medine'den bir telefon gelir.Arayan Müdürdür.
"Medine'ye hiç gelmeyin doğrudan Ankara'ya gidin.Haydi gözünüz aydın Ankara'ya çağırıyorlar sizi"der.
Abdullah Bey ve Emine Hanım büyük bir sevinç ile cennet vatanlarına dönüşün heyecanı içindedirler.
DEVAM EDECEK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.